mam na imie Ashira.Mam 1,5 roku.Moja historia:
Urodziła się jako czwarte dziecko, lecz druga córka w rodzinie. Jej ojciec był prawą ręką przywódcy stada do którego należała, więc jedzenia i ochrony miała pod dostatkiem... No przynajmniej do czasu...
Letni poranek niczym innym nie wyróżniał się od swych przeszłych braci. Poranna rosa, lekkie promienie słońca, cichy wietrzyk... Spokój zakłócił nagły alarm, który miał zwiastować najgorszy dzień dla małej Ashiry. Alfę stada znaleziono leżącego w kałuży krwi, a ostatnią osobą która go widziała był właśnie jej ojciec. Bezpodstawnie oskarżono go o rzekomą zbrodnie, a fakt, że nie mógł się on obronić, gdyż jego umiejętności walki były na bardzo niskim poziomie pozostało mu wieczne wygnanie, lub pójście na pewną śmierć w bitwie o honor. Wybrał drugą opcję. Na arenie zebrało się wiele psów, a mała i nic nie wiedząca samiczka ukryła się w krzakach, lecz już po chwili żałowała, że przybyła w to miejsce. Krew lała się strumieniami... Krew jej ojca, który był jedynym wsparciem dla Ashiry... Wiedziała, że nie może tu zostać, gdyż wiara stada nakazywała zabić całą rodzinę zdrajcy. Gdy na polu bitwy zostało ciało, a reszta watahy pobiegła dopełnić rytuału szczeniaczka chciała ostrzec rodzeństwo, lecz sama nie dała by rady... Uciekła. Przekraczając terytorium stada nie wiedziała gdzie pójść. Tu jest wielka czarna plama w pamięci Ashiry. Nie wie jak i kiedy, lecz trafiła do małej, wilczej osady. Tam by odzyskać honor dla wybitej rodziny, postanowiła zostać mistrzynią zachodnich, wilczych sztuk walk. Już po pierwszym uderzeniu w zabawkową ofiarę poczuła, że to jej przeznaczenie. Wiele lat treningów, medytacji, głodówek i cierpienia opłaciły się. Wyrosła ona na bezwzględną i twardą waderę, która nie tylko w pamięci, lecz i w sercu trzyma pamięć o rodzinie i przysięgła sobie, że zrobi wszystko by pokazać honor i siłę jej rodu.

Te wszystkie wydarzenia ukształtowały u niej twardy charakter, który często objawia się niesympatycznymi stosunkami z innymi wilkami, lecz gdy zdobędzie się jej zaufanie i sympatię może być nawet miała istotką, która chętnie coś doradzi i pomoże.

Cechuje się nietypowym wyglądem. Jej sylwetka jest szczupła i pełna gracji, lecz to tylko kamuflaż. Prawdę skrywa wnętrze, w którym między mocnymi od wartościowych, lecz nieczęstych posiłków kośćmi znajdują się zaplątane silne i wytrwałe mięśnie wiele razy zaskakujące wilki myślące, o delikatności Ashiry. Jej ciało jest twardsze od wszystkich. Czemu? To również wynik ćwiczeń, które przez wiele lat robiła wilczyca.
Struktura włosa, jakiego nosi na sobie jest nieczęsto spotykana. Są one wytrzymałe i grube, więc w trudnych warunkach pomagają samicy wspierając jej wytrwałość. Kolor daje wiele podejrzeń, lecz to po prostu... fiolet. Ciemny fiolet.
Oto ja: